„Cukry występujące w napojach naturalnie nie są objęte opłatą od środków spożywczych, a w efekcie ich ilość (zawartość) nie może wpływać na wysokość tej opłaty” orzekł NSA w wyroku z dnia 22 listopada 2022 r.
Sprawa dotyczyła podatku cukrowego[1] obowiązującego w Polsce od 1 stycznia 2021 r., którym ustawodawca objął m.in. sztucznie dosładzane napoje. W związku z licznymi wątpliwościami co do sposobów jego naliczania, jeden z podmiotów działających w branży piwowarskiej wystąpił do Urzędu Skarbowego o udzielenie interpretacji indywidualnej w zakresie obliczania wysokości tejże opłaty dla smakowego piwa bezalkoholowego.
Firma wskazała, że produkcja finalnego produktu poprzedzona jest produkcją koncentratu piwa bądź piwa bazowego, przy czym jednym z etapów ich produkcji jest proces fermentacji, w wyniku którego dochodzi do naturalnego powstania cukrów prostych (głównie glukozy, fruktozy, sacharozy i maltozy). Cukry oraz inne substancje słodzące bądź zawierające cukier dodawane są dopiero na etapie produkcji produktu finalnego, tj. piwa bezalkoholowego smakowego.
Zdaniem firmy przy ustalaniu wysokości opłaty cukrowej nie powinno uwzględniać się ilości cukru pochodzącego z fermentacji, a opłata powinna być obliczana jedynie od ilości cukrów dodanych w dalszym procesie produkcji. Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem uznając, że opłata powinna być naliczana także od powstałych w trakcie procesu produkcyjnego cukrów naturalnych. W motywach rozstrzygnięcia organ stwierdził, że z uwagi na to, iż napój oprócz cukrów pochodzących ze słodu (cukry naturalne) będzie zawierał również cukry oraz inne substancje słodzące dodane do napoju w toku produkcji, opłatę należy obliczyć od całej zawartości cukrów występujących w tym napoju. Firma zaskarżyła interpretację do sądu administracyjnego.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. III FSK 934/22) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (oraz w ślad za nim sąd I instancji) w sposób wadliwy wyprowadził wnioski co do podstawy wyliczenia opłaty. W ocenie sądu ustawodawca w sposób jednoznaczny zadecydował o wyłączeniu z opodatkowania opłatą cukrową cukrów występujących w napojach naturalnie. Jako, że nie są one objęte opłatą od środków spożywczych, ich ilość (zawartość) nie może wpływać na wysokość tej opłaty. W konsekwencji stwierdzono, że opłata powinna być naliczana jedynie od cukrów dodanych w dalszym procesie produkcji, a pogląd kształtujący się w orzecznictwie sądów administracyjnych jakoby pojęcie „zawartości cukrów” (art. 12f ust. 1 u.z.p.[2]) należało odnosić do łącznej sumy wszystkich cukrów znajdujących się w napoju, tj. zarówno pochodzenia naturalnego, jak i dodatków wyszczególnionych w art. 12a ust. 1 pkt 1 u.z.p. został uznany za błędny.
Powyższe korzystne dla branży piwowarskiej orzeczenie może stanowić istotny argument w sporach producentów innych kategorii napojów z fiskusem.
[1] Inaczej: opłata od środków spożywczych, opłata od cukru, podatek od cukru
[2] Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2022.1608; dalej: „u.z.p.”)
