W najnowszym Kwartalniku PZP (Nr 2(69)/2021) ukazał się artykuł „Charakter żądań odwoławczych” autorstwa Żanety Urbaniak.
„Od samego początku po reaktywowaniu prawa zamówień publicznych, właściwego dla gospodarki rynkowej, regulacje prawne zawierały samodzielne przepisy regulujące kwestie postepowania w sytuacjach, gdy wykonawca biorący udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego nie zgadzał się z decyzją zamawiającego. Podstawą wprowadzenia do polskich przepisów unormowań dotyczących postepowania odwoławczego był wynikający jeszcze z umowy stowarzyszeniowej Polska – UE obowiązek implementacji przepisów dyrektywy Rady z!21.12.1989!r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane1, obligującej władze krajowe do zagwarantowania procedur umożliwiających uchylenie bezprawnych decyzji zamawiających oraz przyznanie odszkodowania podmiotom poszkodowanym w wyniku naruszenia. Na mocy postanowień dyrektywy odwoławczej na państwa członkowskie nałożono obowiązek wprowadzenia środków prawnych, które zagwarantują podmiotom posiadającym legitymacje możliwość wywarcia wpływu na zamawiających, skutkującego szybka, sprawna i! jednocześnie skuteczna korekta błędów proceduralnych popełnionych przez nich w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. A co za tym idzie + zmierzających do doprowadzenia czynności zamawiającego do stanu zgodnego z prawem, zaś w przypadku braku czynności do jej przeprowadzenia. Te środki prawne maja przede wszystkim na celu unikniecie dokonania przez zamawiających wadliwego wyboru oferty najkorzystniejszej oraz dalszych negatywnych konsekwencji, takich jak późniejsze zadanie unieważnienia umowy o zamówienie publiczne lub występowanie z roszczeniami odszkodowawczymi na zasadach ogólnych.”
Pełną wersję publikacji można pobrać TUTAJ
