Mec. Sławomir Łuczak (partner) oraz mec. Stanisław Gordziałkowski (senior associate) z Zespołu Podatkowego SK&S uzyskali w dniu 17 kwietnia 2019 r. dla właściciela jednego z największych centrów handlowych w Warszawie precedensowy wyrok sądu administracyjnego potwierdzający, że podstawę opodatkowania podatkiem od przychodu ze środka trwałego stanowi wyłącznie niezamortyzowana wartość początkowa takiego środka trwałego (a nie cała wartość początkowa).
Sprawa dotyczyła obowiązującego od 2018 r. tzw. podatku dochodowego od nieruchomości komercyjnych i wykładni art. 24b ust. 3 Ustawy CIT. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w ustnym uzasadnieniu wyroku (sygn. III SA/Wa 1905/18) wskazał, że wprowadzając ten podatek od 2018 r. ustawodawca zastosował „fikcje prawną”, zgodnie z którą przychód podatkowy powstaje w wyniku samego posiadania (tytułem własności) środka trwałego. Z uwagi na wyjątkowość takiego podatku ustawodawca powinien szczegółowo określić zasady jego obliczania, w tym sposób ustalenia podstawy opodatkowania. W ocenie Sądu, skoro przepis podatkowy dla celów obliczenia tego podatku odwołuje się do wartości początkowej środka trwałego ustalanej co miesiąc, to wartość ta jest zmienna. Nie może zaś ona (co sugerował organ podatkowy) ulegać zmianie jedynie na niekorzyść podatnika (np. w wyniku ulepszenia środka trwałego). Z tego względu Sąd odwołał się do wykładni systemowej i uznał, że zgodnie z konstrukcją podatku dochodowego środki trwałe podlegają amortyzacji, a wartością podatkową jest zasadniczo niezamortyzowana wartość początkowa. Stąd, nie ma podstaw aby inaczej rozumieć wartość początkową środka trwałego ustalaną dla potrzeb obliczenia nowego podatku.
Sąd wskazał, że wykładnia literalna tego przepisu może budzić wątpliwości i stąd zasadne jest odwołanie się do art. 2a Ordynacji podatkowej nakazującego rozstrzyganie niedających się usunąć wątpliwości na korzyść podatnika (zgodnie z zasadą in dubio pro tributario).
Wyrok nie jest prawomocny.