Jakie zgody korporacyjne powinien uzyskać zarząd spółki z o.o. w celu dokonania emisji obligacji? Podmioty prowadzące działalność gospodarczą, które posiadają osobowość prawną, mogą emitować obligacje (art. 2 ustawy o obligacjach). Do tego grona zalicza się spółkę z o.o. oraz spółkę akcyjną. Warto zauważyć, że prowadzenie działalności gospodarczej nie jest warunkiem koniecznym dla istnienia spółki z o.o., która może być zawiązana także w innym celu, dopuszczalnym przez prawo (tak art. 151 k.s.h.). Zatem uprawnienie do emisji obligacji przysługuje tylko spółkom z o.o., których celem jest prowadzenie dowolnej działalności gospodarczej. Organem uprawnionym do podjęcia decyzji o emisji obligacji przez spółkę z o.o. jest jej zarząd, który – w przypadku gdy jest organem wieloosobowym – powinien podjąć uchwałę w tej sprawie. Ustawa nie nakłada na inne organy spółki z o.o. obowiązku podejmowania szczególnych czynności korporacyjnych w związku z emisją obligacji. Obowiązku takiego nie przewiduje także kodeks spółek handlowych, który tylko w odniesieniu do spółki akcyjnej wymaga podjęcia uchwały przez walne zgromadzenie w przypadku emisji przez spółkę akcyjną obligacji zamiennych lub z prawem pierwszeństwa (art. 393 pkt 5 k.s.h.). Oczywiście możliwa jest sytuacja, gdy wspólnicy z własnej inicjatywy wprowadzili do umowy spółki z o.o. zapisy przewidujące konieczność podjęcia przez zgromadzenie wspólników lub radę nadzorczą stosownej uchwały zezwalającej spółce na emisję obligacji. Ponadto w zależności od łącznej wartości emitowanych obligacji oraz wartości kapitału zakładowego spółki może zaistnieć konieczność podjęcia przez wspólników uchwały przewidzianej art. 230 k.s.h., czyli zezwalającej spółce na zaciągnięcie zobowiązania o wartości dwukrotnie przewyższającej wysokość kapitału zakładowego. Umowa spółki może jednak wyłączać konieczność podjęcia takiej uchwały. Jednak brak uchwały przewidzianej przez art. 230 k.s.h. lub innej uchwały przewidzianej przez umowę spółki nie wpływa na ważność emisji obligacji przez spółkę.
Mec. Tomasz Kański, Dziennik Gazeta Prawna, Akademia prawa gospodarczego cz. 889
